Көлеп алыйк

* * *

Бер ир дустында атна буе эчеп ята. Дусты:

– Ник кайтмыйсың? Хатының каратэ буенча дөнья чемпионы ич. Сагынгандыр сине.

– Өйгә кайтырга кушмый.

– Кем? Хатыныңмы?

– Юк, үз-үземне саклау инстинкты.

* * *

– Ул минем дөя түгеллегемне исбат итәргә куша.

– Исбат иттеңме соң?

– Йөзенә төкердем дә китеп бардым.

* * *

– Матуркай, сезгә ничә яшь?

– Унсигез яшь һәм берничә ай.

– Ничә ай?

– Дүртьйөз туксан алты...

* * *

– Доктор, улым ком ашаган! Мин аңа күп итеп су эчердем, хәзер  нишләргә?

– Цемент янына бара күрмәсен.

* * *

– Әти, бу җиләкнең исеме ничек?

– Кара карлыган.

– Ә нигә ул кызыл?

– Чөнки әле яшел чагы.

* * *

Бер ир ашханәдә савыт-саба пычрак булуга зарлана:

– Ни өчен чәнечке-калакларыгыз пычрак?

– Савыт-саба юучыбыз авырый.

Шул вакытта кухняда пешекче тавыш бирә:

– Чебен тисә чер итәр кеше табылган! Мин бер ел инде дизентерия белән авырыйм, ә эшемне калдырганым юк.

ото: shayantv.ru