Марат КӘБИРОВ. Маратизмнар (8)

Иреңне кемгәдер бүлеп бирергә теләмәсәң – игәмә.

Күз алдына китерегез: дөньяда бер ир заты юк, бернинди җинаять, бернинди эчкечелек, бернинди хәерчелек юк. Дөнья бәхетле, симез, бизәнмәгән хатын-кызлардан гына тора.

Бер тапкыр да хыянәт итмәгән көше була, тик бер генә тапкыр хыянәт иткән кеше булмый.

Бу хыянәт түгел, ә тәҗрибә уртаклашу иде.

Кеше сүзенә карамаган булсаң, күптән кешечә яшәр идең инде.

Мин кешеләр тормышында гына психолог, үземнекендә – псих.

Шуышучылар гаиләсендә канатлы булу – гариплек.

Кешенең койрыгы юкка чыккан, ә койрык болгау калган.

Йөремсәк ханымның кабер ташындагы язу: “Беренче тапкыр ялгыз йоклый”.

Автор фотосы.