Камил ФАЗЛЫЙ. Ашыгыз пешмәгән! Булган хәл

Гыйндулла абзыйның авылдан бик чыгып йөргәне юк. Менә әле үзен картлык баскач кына пенсия юллап шәһәргә килде. Эшләрен эш иткәч, кайтышлый юл буенда урнашкан ашханәгә сугылды.

– Карчыгымның төшенә дә кермәгән тел йотмалы берәр аш төреннән авыз итим әле, – дип, каршыда эленеп торган менюга күз салды. Әһә! Менә ул:

 – Кызым, окрошка бир!

Түбәтәен салып ашарга гына керешкән иде, бер калак тутырып кабу белән азыгын читкә этәрде, алай гына да түгел, тулы тәлинкәсен күтәреп кире пешекчегә илтеп тапшырды.

 – Авыл бәндәсе дигәч тә, нигә мине мыскыл итәсез?! Ашыгыз пешмәгән ләбаса, сап-салкын. Хәтта эчендә чи кыяр-помидорлары йөзеп йөри... Түләгән акчамны хәзер үк кире кайтарыгыз! Пешерергә әнә минем Өммегөлсемемнән барып өйрәнегез! – дип, ишек тибеп чыгып китте.

Бер төркем пешекчеләр генә көтелмәгән тамашадан көләргә дә, еларга да белми шаккатып Гыйндулла абзый артыннан бот чабып аптырашып карап калдылар.

Фото: fb.ru