Йорт иясеннән андыз тамыры коткарды. Булган хәл

Бар ул, бар. Ул йорт иясе мин килгәндә (мин бу өйне сатып ал­дым) зерә тынгылык бирмәде. Мин бабай белән килгән идем. Ба­бай әйтә:

– Сез беләсезме, бу өйдә бит без икәү генә түгел, тагын өченче кеше бар, – ди.

– Беләм, – дим.

– Куркасыңмы?

– Курыкмыйм, – мәйтәм, – син булгач. Шап итеп ишекне яба да ишекне ачып керә, – дим.

Шуннан бу пенсия юлларга дип китеп барды. Әллә Казахстанның, әллә Төрекмәнстаннан – әллә каян килгән кеше иде ул. Минем фронтовик бабай үлгәч, куркам, дип. йортка керткән идем.

Шуннан хәзер мин бер бидрә ан­дызны кисеп кайнаттым да, бөтен почмакларга сиптем дә шуннан югалды йорт иясе – ул курка икән андыздан. Миңа өй саткан кеше, яшь кеше иде – 40 тагынамы шунда. “Әйдә, йорт хуҗасы, йорт анасы, мин кая китәм, син дә минем белән, мин китәм бит, әйдә минем белән”, – дип әйтмәгән. Әйтсә, ул анда булмый, ул аның белән китә. Мин өч рәт кереп әйттем, әйберне төягәч, өемә.

Андызны сентябрьдә казырга була, тугайлыкта, сазлыкта. Тамыры кирәк, чәчкәсе сары була, шуны 2-3не өзеп мендәр астыңа куйсаң, бер дә саташмыйсың. Чәчкәсе дә аның хәсиятле. Андыз кирәк.

Башкортстанның Стәрлебаш районы Өч-Әсән авылында Гафиатуллина Мөбарәк Муллагали кызыннан (1930 елгы) Ильмир Ямалтдинов язып алган.

Фото: vrdacha.ru