Мөдәрис МӨСИФУЛЛИН. Әсма әби хикмәтләре. Булган хәл

– Бар, кайт! – дигән Әсма әби янында утырган карчыкка, каты гына. – Әнә, юньле күңелле бала килде, кер, кызым.

Нәсимә як-якка караган. Өйдә тәртипсезлек, йокы урыннары жыештырылмаган булган.

– Курыкма, – дигән Әсма әби, аның уйларын “укып”. – Караватка яткырмыйм, кил, креслога утыр, кендегеңне ач...

Әсмә әби кулына орчык алып аны кендек тирәсендә әйләндерә башлаган.

– Исеңдә калдыр, кызым... Фәлән вакытта авырга калырсың... Фәлән көнне бала табарсың...

Нәсимә күпме акча бирим икән дип уйлаган.

– Юк, юк, акча алмыйм, – дигән әби, кабат аның уйларын укып.

Шулчак Нәсимәнең күзләре өстәл астындагы буш шешәләргә төшкән.

– Аракы булса чак-чак кына эчәм, – дигән Әсма әби, шул якка ымлап. – Сез бит... алып килмәдегез.

Чынлап та Нәсимәләр буш кул белән килгән булган.

– Без тагын...

– Беләм, тагын киләчәксез, – дигән Әсмә әби, Нәсимәне бүлдереп. –Хәерле юл!..

Нәсимә көтеп алынган сабыен, әби билгеләгән көннән алдагы кичне таба. Су китү сәбәпле, табиблар баланы операция ясап алалар.

Фото: journals.iea.ras.ru