Өйрәтте. Булган хәл

Яшь чак, бик дәртле чак. Бик матур кыз бар авылда. Шуны үземә ияләштерәсем килә. Бер зуррак егеткә киңәшкә бардым. 

Ул:

– Хәзер сине өйрәтәм, әрәмә буена бар да, сандугач булып сайра. Шул сандугач очып киткәч, шуның утырган чыбыгын ал, –  ди.

Сандугач очып китте дә, чыбыгын алдым. Шуннан, янымда йөртәм, ә чыбык озын гына.

 – Шуның белән шул кызга сук, – ди. – Ул синнән качмас, сине яратыр, – ди.

Кичке уенга төшкәч, шул кызны шундук шәйләп алдым. Юка күлмәк кигән кыз, сыдырдым аркасына: “Әһә, булды”, – димен.

Ул кыз көчле генә, чыбыкны тартып кына алды да, кисә башлады үземне. Өч көн тормыйча яттым. Теге зуррак егеткә әйткән идем, ул миңа:

– Син хата иткәнсең, мине әле таяк белән тукмадылар,  – ди.

(1980 елда Аскын районы Иске Казанчы авылында Гыйльманша Абделхак улы Хаковтан (1893 елгы) БДУ студентлары язып алган.)

Чыганак: Башкортстан татарлары фольклоры. Төньяк һәм төньяк-көнчыгыш районнар / төзүче, кереш мәкалә һәм аңлатмалар авторы И.К. Фазлетдинов. – Казан: ТӘһСИ, 2021. – 296 б.

http://www.antat.ru/ru/iyli/publishing/book/2019/%D0%91%D0%A2-%D1%84%D0%BE%D0%BB%D1%8C%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D1%80-%D0%A21.pdf

Фото: placepic.ru