Рабит БАТУЛЛА. Нурбәк әкияте

Ике яшьлек Нурбәк әтисенә әйтә:

– Әти, бака күрәсем килә, – ди. – Бака кайда тора ул?

Әтисе Нурбәккә әйтә:

– Бака су буенда була ул, – ди.

– Су буена барыйк, – ди Нурбәк.

Әтисе белән Нурбәк су буена төшеп барганда, аларга тыкрык башында бер оя каз очрады.

– Ка-как-ка-ка-ка-как, – ди казлар.

– Әти, казлар ни әйтә ул? – ди Нурбәк.

– «Нурбәк, кая барасың?» – дип сорыйлар казлар, – ди әтисе.

– Бака карарга барам, – ди Нурбәк.

– Ка-ка-ка-как, бакага бездән сәлам әйт! – ди казлар.

Тыкрык уртасына җиткәч, Нурбәк белән әтисенә бозау очрады.

– Му-у-у! – ди бозау.

– Әти, бозау ни әйтә ул? – ди Нурбәк.

– «Ну-урбә-әк, кая барасы-ың?» – дип сорый бозау.

– Су буена, бака карарга-а! – ди Нурбәк.

– Бакага миннән сәлам ә-әйт! – ди бозау.

Нурбәк белән әтисе су буена төшеп җитте. Су буенда сөзәк ярда бик матур, ямь-яшел бер бака утыра иде. Үзенчә сайрап утыра.

– Курыый-курыйк, бака-ка, курыйк-курыйк-бака-как!

– Әти, бака нәрсә әйтә ул? – ди Нурбәк.

– «Исәнме-саумы, Нурбәк!» – ди бака.

– Исәнме,бака! – ди Нурбәк. – Бака-бака, бакакай, казлар сиңа сәлам әйтте.

– Бик рәхмәт, Нурбәк, – ди бака. – Үзең дә казларга миннән сәлам әйт.

– Бозауда сиңа сәлам әйтте,–ди Нурбәк.

– Бик рәхмәт, бик рәхмәт, – ди бака. – Миннән дә бозауга сәлам әйт!

Нурбәк белән әтисе бака белән саубуллашып кайтып китә. Кайта торгач, алар бозау янына җитә.

– Бозау, яшел бака сиңа сәлам әйтте! – ди Нурбәк.

– Рәхмә-әт, – ди бозау.

Казлар янына җиткәч, Нурбәк:

– Казлар, яшел бака сезгә сәлам әйтте,–ди.

– Ка-как-ка-как, рәхмәт, – диделәр казлар.

Фото: kam.business-gazeta.ru