Әфган сугышы бәете

Әфган сугышы бәете

Әфганстан – йөрәк ярасы,

Әрнүләрнең юктыр чамасы.

Ят җирләрдә һәлак булдык бит без –

Татар, башкорт, урыс баласы.

Туган илебезгә исән кайтсак,

Җирне үбәр идек һәммәбез.

Чит җирләрдә чыкты җаннарыбыз,

Табутларда кайтты гәүдәбез.

Безне көтә газиз ата-ана,

Тәпи баскан изге җиребез.

Ни хәл итик, безне озатты бит

Еракларга туган илебез.

Ил кушканны без үтәргә хаклы,

Безгә башка чара калмаган.

Кыска гомер, ят җирләрдә үлү –

Әмер шулай булган Алладан.

Ятим калды безнең сөйгән ярлар,

Алтын балдакларны кимәдек.

Үзебезнең ул һәм кызларыбызны

Кочакларга алып сөймәдек.

Иген басулары безне көтте,

Безне көтте уку йортлары.

Әткәй, әнкәй, туган-тумачалар

Сүндермәде көтеп утларны.

Тик югалткан кеше баласын

Татый кайгыларның ачысын.

Маңгайларда шушы язмыш булгач,

Күрәчәктән кая качасың.

Илкәебез, әткәй-әнкәйләрне

Без назлаган кебек назлачы.

И, Ходаем япь-яшь егетләрне

Бу дөньядан иртә алмачы.

Илдә туа, яуда үлә диләр,

Ир-егетләр яуда үлмәсен.

Безнең язмыш ачы. Килер буын

Без күргәнне берүк күрмәсен.

Илдус ФАЗЛЕТДИНОВ фотосы.