Бер хыялым булды күңелемдә,
Һәм гизәргә күкләр капусын.
Тырыштым мин, тырышмадым түгел,
Сизиф кылганны мин кыландым.
Тик Тулпарым сыртын бирү түгел,
Тоттырмады койрык кылларын.
Белә бит ул, аңлый бит ул миндә
Комсыз кеше каны акканын.
Башта ияр кидерелгән атның
Азак авыр сабан тартканын.
Тоттырмады миңа Тулпар явыз,
Хыял – хыял булып калды шулай,
Тулпар ишәк була белмәде.
Гиз, син, татар дөньясын.