“Өмет” республика татар яшьләре гәзите Наҗар Нәҗми һәм Әнгам Атнабаев исемендәге әдәби бәйгегә йомгак ясады. Бу бәйге ел ярым дәвам итте, анда 80гә якын әсәр катнашты. Аларның авторлары псевдоним белән чыгыш ясады. Җиңүчеләр – “Тулпар” журналының даими авторлары Нурлан Ганиев, Заһит Мурсиев, Зәйфә Салихова һәм Люция Әблиева. Бәяләмә төркемендә “Тулпар”ның проза һәм шигърят бүлеге мөхәррирләре Дилбәр Сөләйманова белән Мөнир Вафин эшләде.
Көннән-көн һаман да тиз(е)рәк
"Исәнме!" диюгә баш кагам –
Гафу ит, дускаем, эш кала.
Кабалан-кабалан – бер үк көй,
Көне шул, төне шул, елы шул.
Читләштек туганнан, кардәштән,
Гарасат та зыян салмый тынмый,
Шул давылдан җитез булыр өчен
Тырышулар бездә бар бугай.
Кабалан мал-мөлкәт җыябыз.
Баксаң бит, мәңгелек алдында
Төенчек – туплаган дөньябыз.
Күрмичә көннәрен, елларын.
...Мең уйлы башымны кушучлап
Ашыкмый, тынычлап еладым...
Зур суларда дулкын биек була,
Ай-кояшка тузан күтәрелми –
Купкан җирдә кала ул бары.
Киң күңелгә дөнья тар түгел ул –
Гомер буе әрнеп яшәр өчен
Җитә икән ялгыш бер гамәл.
Кара уйлар төнлә генә тумый –
Уйларыңнан курык, онытма:
Кояш җылытмаса әгәр җирне,
Булмас иде кара болыт та...
Диңгезләрдә дулкын биек куба –
Күлләрнең ул керми төшенә.
Ни кызганыч, яшәү мәгънәсенә
Кеше соңлап кына төшенә...