Уфада “Нур” театры каршында
Тукайга һәйкәл ачылганын ишеткәч
Сиңа шалтыратам, кабул ит!
Вакытыңны әгәр сарыф итсәм,
Мин юләрне, әйдә, гафу ит.
Күптән көткән һәйкәл төзелде.
Синең белән хат та алышкан юк,
Тик күңелдә һич юк чит күрү.
Бу хәбәрне “кайнар” килеш кенә
Вазыйфамдыр сиңа җиткерү.
Һич кенә дә мыек бормыйлар.
Утырыпмы, басыпмы яхшырак,
Синнән-миннән сорап тормыйлар.
Син болай да күркәм инде алай,
Какчалыкка һичкем җитәлми.
Какча сынга, мәрмәр ташлары да,
Беләсеңдер, бик күп кирәкми.
Шәп булачак бит әй, минемчә,
“Нур”га диеп тамашага килгән,
– Саумы, Тукай! – дияр үзенчә.
Телефоның, Тукай, “утырган”.
Һәйкәлеңә төзәтмәләр кертсәң,
Хәтер якларыннан уңмаган.
Син “киткәндә” кесә телефоны
Бөтенләй бит әле булмаган.
Һәйкәлеңне күреп куангачтын
Шалтыратып барсын әйтермен.