ӘЛЛӘ НИЧЕК КЕНӘ ҮТӘ ГОМЕР...
Әллә ничек кенә үтә гомер.
Сөйгәннәрдән булмый сөелеп.
Сыглып кына төшсәң авырлыктан,
(Дошман булса җан әрнемәс иде!)
Дуслар тора эчтән сөенеп.
Әллә ничек кенә үтә гомер,
Изге табынганың, чүп була.
Җандаш таптым диеп җан сөенсә,
Ул бөтенләй сиңа чит була.
Әллә ничек кенә үтә гомер,
Йөгереп китәр чакта юл булмый.
Йөрәгеңне салсаң учларыңа,
Кулларыңнан алыр кул булмый.
Әллә ничек кенә үткән гомер,
Дөрләп янган еллар көл булган.
Бер гөрелте үткән ташкын булып,
Әллә ничек кенә үтә гомер,
Кай ярларга учак ягасы?!.
Бәгыреңне салган учак урның
Ташкын-гөрелтенең яңасы?..
Әллә ничек кенә үтә гомер...
Каурый болыт булып күккә аштым,
Тамчы булып тамдым гөлләргә, –
Йә, кемнәрнең җаны кипкән иде,
Җылы яңгыр кирәк кемнәргә?
Язгы үлән булып күтәрелдем,
Яфрак булып шыттым бөредән.
Йә, кемнәрнең ачылмаган язын
Ак кыраулар сугып өлгергән?
Ал таң булып офыкларга кундым
Һәм көн булып төштем өзелеп.
Шагыйрь, диеп сокландылар бар да
Мин хатын-кыз идем иң элек!