Ленин миңа: “Укы! Укы!” – диде,
“Укыйм, укыйм”, – диеп тукыдым.
Күзләремне тегеп гомер буе
Дөньяларның асты-өскә килде,
Заман җиле чәчте зәһәрен.
Балаларга: “Компьютерга сең!” – дип,
Кемнәр әйтте икән, каһәрең!
Без китаплы булдык. Аны бездән
Һич кенә дә булмый аерып.
Компьютердан балаларны куып,
Ленин миңа тик бер генә әйтте,
Ленин, нигә шушы буынга да
Ишетерлек итеп әйтмәдең?!
Иреннәрем соңгы сулышында:
“Укы, укы”, – диеп сөйләнер.
Оныкларым компьютерга багып,
Тарткан булып, чалган булып,
Их, калган барлык гомерне
Бер кискән икмәк кире ябышмый.
...Телемнәр бик тиз каттылар,
Валчыкны йотты... балчык.
Нәни Самат өчен уенчыклар:
Әнисенә – йөзек, алка салган
Әбисенә – сандык төбендәге
Өчпочмаклы солдат хатлары...
Еллар узгач, гәүдә тузгач,