(Ачу килгәндә язылган шигырь)
Биш өй аша, өч өй аша түгел,
Этләр монда һәрбер өй саен.
Шул этләргә азак ашханәдән
“Второй”лар алып ашаттым.
Кая инде ул шәһәргә җитү?!
(Тик авылда бит ул авылча).
Кешеләрнең күпмелеген белмим,
Этләр монда кеше санынча.
Тугыз катлы минем йортта гына
Этләр халкы шулай күп микән?
“Второй”лар алып ашаталмыйм,
Ачлар микән алар? Тук микән?
Туган якка сирәк кайта, диеп,
Әрләгәннәр, әйдә, әрләсен.
Авылдашлар таный алмасам да,
Боларның мин таныйм һәммәсен.
Күрше хакы – тәңре хакы, диеп,
Вакыт үткәч еллар, җитте, диеп,
Кешеләрне белмим. Әмма этләр
Искә алган саен еларлар...
Файдам беткәч, алардан мин
Күпләр миннән чирканганда