Бәбекәем, ак йөзкәем...

Ниләр диеп башлыйм икән бәетемнең башларын?

Йөрәк парәм кайталмады, түгелә минем яшьләрем.

Бәбекәем чыгып китте, чик сакларга барам дип;

Бердәнберем, газиз балам, синсез ятим калам бит.

Бәбекәем, бакчабызда алмаң ярды яфрак;

Чит илләрдә булган икән сиңа язган туфрак.

Бәбекәем, ак йөзкәем, матур иде уйларың;

Немец-дошман җирләрендә калды зифа буйларың.

«Исән булсак кайтырбыз!» – дип киттең син туган илдән;

Сыйфатларың, ак йөзләрең һич тә китми күңелдән.

Гомер буена онытмам синең ак йөзләреңне;

Сине уйлап елый-елый бетердем күзләремне.

Бәбекәем, китеп бардың Кызыл Армияләргә;

Кайтырсың дип көткән идем мине тәрбияләргә.

Ялт-йолт итеп ярыла икән германнарның туплары,

Миңа тиде ялкыннары, сиңа тиде утлары.

Фото: m.fotostrana.ru