Барлык яңалыклар
Новости
22 сентябрь 2023, 12:04

Марат КӘБИРОВ. Ул. Повесть (10)

Авыл турында уйлауга, мин дертләп киттем. Шушы маҗараларга юлыкканнан бирле, әти-әни турында бөтенләй дә уйламаганмын ич.

Марат КӘБИРОВ. Ул. Повесть (10)
Марат КӘБИРОВ. Ул. Повесть (10)

10

– Син авырмыйсыңмы, җаным?

Мин хатынның бу соравын башта ишетмәдем. Дөресрә­ге, аның сүзләре колагыма керде дә, аңыма барып җиталмыйча, эреп юкка чыкты. Шуңа күрә игътибарсыз калдым.

Гомумән, соңгы мәлләрдә мин игътибарсыз, таркау һәм битараф бәндәгә әйләндем. Мин стена аша бер җөй кал­дырмыйча үткән кебек, тормыш та минем аша бер эз калдырмый үтә иде.

– Ник дәшмисең, җаным? – дип кабатлады хатын. – Чирлисеңме әллә?

Мин аның чиксез сөю һәм хәстәрлек белән балкыган йөзенә карадым да юатырлык, бөтен шик-шөбһәләрен оныттырырлык ягымлы сүзләр әйтәсем, аны куеныма алып иркәлисем килде. Тик урынымнан кузгалырлык, телемне әйләндерерлек көч тапмадым. Дәшми калдым.

Ул озак кына миңа карап торды. Чәчләремнән сый­пап алды. Башымны күкрәгенә кысып иркәләде. Бу миз­гелдә чиксез рәхәт булырга тиеш иде, үземне шулкадәр яратучы, кайгыртучы газиз җан барлыгын тоюдан күңелем күкләрнең җиденче катына менеп кинәнергә тиеш иде. Тик мин бер тойгы да кичермәдем.

– Юк, чирләмим...

– Ни булды соң, җаным? Син бит элек болай түгел идең.

– Арыганмындыр...

Мин инде бик күптәннән бер эш тә эшләми идем. Арыр­лык сәбәп юк иде. Тик мин инде элекке мин түгел идем.

– Ял итәргә кирәк сиңа, бәгърем!

– Ял итәргә?

– Соңгы вакытта бигрәк ял белмәдең. Кем идек тә, кемгә әверелдек. Барысы да бит синең аркада.

Мин дәшмәдем. Бүлмәдәге затлы чүп-чарларга күз йө­гертеп чыктым. Һәм кайчандыр бик бәхетле булып мә­гарәдә яшәгән адәм баласының шундый юк-барларга исе киткәненә аптырадым. Һәм күңелдән генә кабатладым: «Кем идек тә, кемгә әйләндек без...»

– Бәлки, авылга кайтып килерсең?

Авыл турында уйлауга, мин дертләп киттем. Шушы ма­җараларга юлыкканнан бирле, әти-әни турында бөтенләй дә уйламаганмын ич. Ә бит киткән чакта: «Берәр айдан кайтырмын», – дип киткән идем. Алар анда карт та корт­ка булып ялгызлары гына гомер итә. Картайганнар инде. Ярдәмгә дә мохтаҗлыклары зур. Киртә-кураларны төзәтә­се, мунчаны сипләп саласы бар иде. Ә мин онытканмын...

– Авылга?..

– Әйе. Шәһәр шау-шуларын онытып торырсың...

Фото: 2023-foto.ru

Марат КӘБИРОВ. Ул. Повесть (10)
Марат КӘБИРОВ. Ул. Повесть (10)
Автор:Илдус Фазлетдинов
Читайте нас: