Туфан МИҢНУЛЛИН. Сарык бәрәне

(Телефоннан сөйләшү)

– Хәмидәме?

– Хәмидә.

– Исәнме?

– Нихәл?

– Карале, Хәмидә, Сездә сарык бәрәне юкмы ул?

– Нинди сарык бәрәне?

– Нинди дип... Бәрән инде... Унике-унөч килолы.

– Нәрсәгә ул?

– Суярга кирәк иде...

– Сарык ярамыймы?

– Юк шул. Бәрәне кирәк.

– Бәрәне юк.

– Кемнәрдә бар икән, белмисеңме?

– Бер дә белмим шул. Кәҗәләргә чылтыратып карале. Алар күп асрый сарыкны.

– Чылтыраттым. Сатлык юк диләр.

– Айгырларда ничек икән?

– Аларныкын Казаннан кайтып алып өлгергәннәр.

– Кемнәрдә булыр икән тагын? Мәчеләрдән сорап карасаң инде.

– Юк, балалардан артмый диләр.

– Кара син ә... Сасы көзәннәрдә дә була торганые.

– Үзебез дә куяннардан сатып алдык диләр.

– Һе... Крисләрдә юк инде. Әбәҗияннарда да юк. Кемдә булыр икән? Әвчәркәләр дә быел калдырмадылар. Бүреләрдә булырга тиеш.

– Чылтыраттым. Көлә, бүредә сарык торамыни, ашап бетердек ди.

– Икесенә бер көтү сарык ашаганнармы?

– (Көлеп) Ашаганнардыр. Бүре сарык ярата бит.

– Һи-и, чынлап сөйләшә дип торам. Көлеп сөйләшә икән әле.

– Юк, Хәмидә, валлаһи, чынлап сөйләшәм. Чыннан да, бәрән кирәк. Шашлык ясамакчы идек. Бүре әйткәч, сезгә чылтыраткан идем. Сарыкларда була инде сарык бәрәне ди.

– Һи, заразы. Бүре башы белән кешедән көлеп ята. Син дә көлеп чылтыратасыңдыр әле. Сарык дисәләр дә аңгыра түгел ич без. Сау бул, Поши малае.

Фото: cossa.ru