Заһит МУРСИЕВ: ДИПЛОМ АЛГАЧ

Ике үсмер очраша.

– Нәрсә, мәктәпне ничек тәмамладың? – ди берсе.

– Алтын медаль алдым, әти бер фләг бал илтте.

– Маладис. Минем әти май илткән иде, азрак булган, күрәсең, көмеш медаль бирделәр.

Ике егет очраша.

– Йә, институка кердеңме? – ди берсе.

– Кердем, әти ике фләг бал алып барды.

– Мин дә кердем, әти май алып барып майлагач, шома үттем алай.

Ике яшь кеше очраша.

– Йә, ахирәт, институтны тәмамладыңмы? – ди берсе.

– Кәнишнә! Атакай өч фләг бал алып барган иде, кызыл диплом биреп кайтардылар, ә синең хәл ничек?

– Минем дә шәп, әти картның мае яшәсен! Имтиханга кереп тә тормадым.

Инде ике олы күсәк очраша.

– Ба, дус кеше! Как дела, эшкә алдылармы?

– Юк, алмадылар. Старик балын кызганды, взәткә биреп әрәм иткәнче, өйдә генә ашап ят, – ди.

– Старики барысы да жмот икән. Минеке дә так говорит. Эшләмәсәң эшләмә, но башкача май әрәм итәсем юк, ди.

– Син аларга не обижайся, малай, ладны. Главное, югары белем алдык. Кесәдә диплом булгач, бал да май ашап кына яшибез бит, брат, да ведь!

Фото:yandex.ru/images/search?text=%D0%B7%