Роберт МИҢНУЛЛИНнан берничә шәп мәзәк

Шифаханә. Табибка керергә чират торалар. Чираттагы бер кыз Роберт Миңнуллинга дәшә. Балтач районыннан Лилия исемле икән.

– Сез язучы түгелме?

– Языштырам.

– Әллә Роберт абый Миңнуллин инде?

– Әйе шул!

– Без бәләкәй чакта Балтачтан сезнең редакциягә кунакка килгән идек. Абый хәзер язасызмы соң?

– Язам инде!

– Яза-яза билегезгә төштеме?

– Билгә генә түгел, аякка ук төште шул инде.

– Сез, абый, моннан соң басып язмагыз, аякларыгызга көч килер?

Бер салып утырганда Мостай Кәримне бик үк өнәп бетермәгән каләмдәшләре әйтәләр икән моңа:

– Мостай агай, болай булгач, тәмугка эләгәсең бит инде син!

– Борчылмагыз, сезнең белән бергә миңа күңелсез булмас анда, – дип көлгән аксакал.