Кибеткә пистолет күтәргән бандит керә дә сатучыдан сорый:
— Минем әнинең дә исеме Әлфия, шуңа мин сиңа тимим.
Аннары икенче бер егеттән исемен сорый.
— Минем исемем— Сәлим, ләкин дусларым Әлфия дип тә йөртәләр.
Автомобильчеләр әзерләү мәктәбендә имтихан бара. Бер курсанттан:
— Двигатель ничек эшли? — дип сорыйлар.
— Үз сүзләрем белән мөмкинме?
Бер ир командировкадан кайтып керсә, бүлмәдә статуя тора, ди.
— И, кадерлем, мин аны распродажа вакытында алдым. Аполлон статуясы. Ошады да, арзан да иде...
Кичке ашны ашап, йокларга яталар. Хатыны йоклап киткәч, ире тора да, берничә бутерброд белән чәй ясап, статуя янына килә:
— И, Аполлон, мә, ашап ал. Юкса, мин бер көнне тәүлек буе Геракл булып басып тордым, су китерүче дә булмады.
— Улым, син үсеп җиттең инде, кем булырга уйлыйсың?
— Әти, мин Кыш бабай булырмын, ахры!
— Нишләп, дип, чөнки ул Яңа елга кадәр бер атна һәм Яңа елдан соң бер атна гына эшли.