Гомеремдә ике йорт төзедем,
Ике мунча, сарай, өч гараж.
Тик һаман да нидер җитми кебек,
Башлар каткан, тәмам аптыраш.
Бабаларым шәригатьчә торган,
Мин дә яшим инде миңгерәү.
Бар да җитеш, хәләл җефет кенә
Мин мескеннең икән тик берәү.
Нинди каһәр төште икән? –
“Аллергия”, – ди табиблар,
Өшкертем дә, төкерттем дә,
Хатын: “Бәлаң эчүдән – ди, –
Ямьсез хатын-кызлар юк ул,
Көч-хәл белән, барыр-бармас
Кызларга “кыж” диеп әйтәм,
Шулай да күңел картаймый,
Хыял чиксез, хәлләр хөрти,