Икейөзлелектән саклан

Икейөзлелекнең ике төре була.

1. Имандагы икейөзлелек. Кяфер булса да, үзен иманлы итеп күрсәтергә тырышкан кеше  – монафикъ. Мондый кеше диннән чыккан дип исәпләнә. Әгәр ул шушы гөнаһ әһеле булып үлсә, кяфер булып үтәчәк. Аллаһ Тәгалә: «Дөреслектә, икейөзлеләр тәмугның иң түбән катында булачак», – дигән («Ән-Нисә» сүрәсе, 145нче аять).

Икейөзлеләргә хас сыйфатлар:

– алар Аллаһны һәм иман китергәннәрне алдарга тырыша;

– мөэминнәрне мыскыл итә, алардан көлә;

– мөселманнарга каршы кяферләргә ярдәм итә;

– аларның бөтен яхшы эшләре артында дөньяви мәнфәгатьләр генә ята.

2. Гамәлләрдәге икейөзлелек – кече нифак. Аны кылучы кеше Исламнан чыкмый, әмма, әгәр вакытында тәүбә итеп, кече нифак кылуны калдырмаса, бу аны олы нифакка да китерүе ихтимал.

Кече нифак кылган кешеләрнең сыйфатлары:

– сөйләгәндә алдый;

– вәгъдәсен боза;

– каршылашканда, чикләрне узып, золым кыла;

– килешү төзесә, үтәми;

– аңа ышансалар, хыянәт итә.

Хәсән әл-Басри (Аллаһ аңа рәхимле булсын): «Икейөзлелектән мөэмин генә курка, һәм монафикъ кына аңардан үзен иминлектә тоя», – дигән.

Дини матбугаттан.