Марат КӘБИРОВ. Мәхәббәттән җырлар кала. Повесть (25)

– Синтезатор минем үземдә бар. Әлегә ярарлык, – диде яңа эшкә килгән музыкант.

Альфред (егетнең исеме шулай иде) какча гәүдәле, уртачадан калкурак буйлы, коңгырт чәчле егет иде. Яшь­кә Гөлзиләдән зуррак, моңа кадәр филармониядә эшлә­гән. Уфа егете булса да, татарча яхшы белә. Җитди. Юк- барга мыгырдамас, әйтер сүзе булса гына авызын ачар. Гөлзилә аны беренче очрашудан ук ошаткан иде.

– Ярый, Альфред, бик яхшы, – диде Гөлзилә. – Хә­зер тавыш операторы килергә тиеш. Илнур исемле.

– Беләм мин аны. Заманында бергә эшләдек.

– Шәп егетме?

– Профессионал инде... Аппаратураны да үзе төзәтә белә.

– Аның белән бергә кирәкле нәрсәләрне карап кай­тырсыз.

Озакламый Илнур үзе дә килеп җитте. Ул Альфредның киресе: төп кебек таза гәүдәле, йомры кызыл битле, елмаеп торган зәңгәр күзле егет булып чыкты.

– Ничек, яңа даһилар җыелып бетәме әле? – дип ел­майды ул, керә-керешкә үк. – Тарихи момент инде бу. Фотоаппарат аласы калган.

Гөлзилә мәсьәләне аңлатып бирде дә, алар аппаратура алырга чыгып киттеләр.

– Бәлки, үзең дә барырсың? – диде Альфред, Гөлзилә акча саный башлагач.

– Егетләр, мин сезгә ышанам. Безнең эш өчен иң ку­лайларын алыгыз.

Альфред белән Илнур чыгып киткәч, Ришат белән Гү­зәл кайтып керделәр. Алар үзләренә костюм тектерү бе­лән мәшгуль иделәр.

– Бик үк арзан түгел, тик яхшы оста инде, – диде Гүзәл. – Бер атнадан әзер булачак. Әлегә эшебез бетте.

– Бетмәде әле, – дип елмайды Гөлзилә, тумбочка тарт­масыннан берничә бит кәгазь алып. – Җырчы егет кирәк. Алып баручы кирәк, гәҗитләргә белдерү бирергә булдык.

– О-һо-һо! – дип сөрәнләде Ришат, язуларга күз салып. – Конкурс нигезендә алабызмы?..

Гөлзилә аңа елмаеп күз кысты.

– Ә аста – вахтаның телефон номеры, – дип елмай­ды Гүзәл дә.

– Бөек эшләр изге алдаудан башлана. – Гөлзилә үз сүзенә үзе канәгать булып көлеп җибәрде дә бераздан, җитдиләнеп, Ришатка борылды. – Шушыларны гәҗит­ләргә илтеп кайтыгыз әле.

Тегеләр чыгып китүгә, Гөлзилә комендант янына төште.

– Егетләрне аппаратура алырга җибәрдем, – диде ул, Нәфисә белән очрашулар залына үткәч. – Монда тә­рәзәләр рәшәткәле инде. Ишекне ныгытасы бар. Аннан соң берәр кечкенәрәк бүлмә дә бүлеп булмас микән?

– Бүләрбез. Әлегә җайланмаларың минем бүлмәдә торып торыр.

(Дәвамы бар)

Фото: terrasale.com